Toen ik een kleine jongen was, zeiden mijn ouders op een dag We moeten je iets vertellen, we hebben lang genoeg gewacht Kun jij een geheim bewaren, ’t is ook voor je eigen lijfsbehoud Ik zei toen snel, ‘natuurlijk wel’! En het codewoord was ‘fout’ Ik was een heel bang jongetje Dus ik hield mijn kaken op elkaar Om het geheim te bewaren Was liegen geen bezwaar Ik zou veel liever eerlijk zijn Maar dat ging nou eenmaal niet Ik nam niemand in vertrouwen Echte vriendjes had ik niet Refrein Liters tijd heb ik verspild door het familiegeheim Een jas voor de winter, een jas voor het strand Voor alle seizoenen….. En later toen ik groter werd, Bleef ik zoals ik was Ik schaamde me voor alles Bleef een vreemde in de klas Met ieder jaar dat ik groeide, Groeide het geheim Er bleef steeds meer aan kleven Het leek gemaakt van lijm Want ik wilde heel graag meedoen Maar bleef altijd op een afstand Ik ging nooit naar het midden Verkoos de rafelrand Vriend en vriendin, zagen te vaak mijn rug Want ik werd snel onrustig En sloeg dan op de vlucht Refrein Liters tijd heb ik verspild door het familiegeheim Kilo’s leven heb ik vergald door het familiegeheim Misschien dacht u: in het laatste couplet wordt alles wel geopenbaard Maar ik heb al zoveel jaar gezwegen Ik vind ’t de moeite niet meer waard Dus als de deksel straks op mijn kist gaat Zijn mijn geheimen uitgewist En wees maar niet teleurgesteld U heeft er echt niets aan gemist Refrein Liters tijd heb ik verspild door het familiegeheim Kilo’s leven heb ik vergald door het familiegeheim Een jas voor de winter, een jas voor het strand Voor alle seizoenen…..

Ik zat laatst wat te bladeren, in een landelijk ochtendblad Het ging weer over van alles, want er is overal wel wat Een artikel trok mijn aandacht, zodat ik het lezen ging Had ik dat maar gelaten, want het werd een beproeving De schrijver gebruikte veel moeilijke woorden, En schreef lange zinnen die mij nauwelijks bekoorden. Maar plotseling viel mijn oog op een woord, Dat ik tot dan toe nog nooit had gehoord Het woord was zingeving, ja zingeving Ik wist niet wat het was, maar het heeft een lekkere swing. Zingeving, een uitdrukking Zo mooi dat een beving mij beving Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, tja ik ken mezelf wel Ik kon het dus weer niet laten, en ging naar de boekhandel Ik gaf een briefje aan de verkoper, heeft u een tip voor mij Hij verwees me naar een afdeling, kijk daar staan ze op een rij Ik zag planken vol boeken voor mensen die zoeken Vanuit invalshoeken die men doorgaans ontbeert Geschreven door mensen die het konden weten Omdat ze er immers voor door hadden geleerd! Boeken over zingeving, ja zingeving Met op iedere achterflap een ronkende aanbeveling Zingeving, o zingeving In wist niet wat het was, maar ik zat er middenin Het was moeilijk om te kiezen, dus ik kocht ze allemaal Dat werd een vette rekening, nou ja die heb ik maar betaald Veel kennis vermeerdert smarten, is wat Prediker al wist Was ik helaas vergeten, zo had het lot voor mij beslist Mijn huis ligt bezaaid met dikke traktaten Over wat ik moet doen of juist weer moet laten Wat mijn lege bestaan enorm heeft verrijkt Een bestaan dat tot dan toe tot niets had geleid! Het gaat om zingeving, ja zingeving Het woord beheerst mijn gedachten, en bepaalt mijn dagindeling zingeving, ja zingeving Ik weet nog steeds niet wat het is, maar het geeft mijn leven ….?

Op zekere dag, een tijdje geleden, toen ik me verveelde, besloot ik om eens een stukje in de Bijbel te gaan lezen. Ik pakte de Bijbel uit de kast, je weet wel, die zware paralleleditie, met de statenvertaling en de nieuwe bijbelvertaling naast elkaar in aparte kolommen. Hij viel bijna uit mijn handen. Zo zwaar was hij. Tot mijn verbazing vielen er enkele lettertjes van de bladzijden, op het crèmekleurige vynil in mijn woonkamer. En daar bleef het niet bij –het werd een vloed van lettertjes, die zich en masse naar beneden stortten. Totdat er zich een grote berg aan mijn voeten had gevormd. ‘Nou, de boekdrukkunst is ook niet meer wat het geweest is’ , mompelde ik tegen mezelf. Op het zelfde moment kwam er beweging in de berg, enkele letters maakten zich los en maakten aanstalten om zinnen te gaan vormen. Mijn adem stokte toen ik vervolgens las: ‘Flipsonius, dit boek is zo gecorrumpeerd overgeleverd en zo vaak verkeerd vertaald, vals geïnterpreteerd en misbruikt, dat Ik, de HEER besloten heb om het voor altijd uit te wissen, en Ik, de HEER, heb jou uitgekozen om nog eens kort en kernachtig mijn eigenlijke Boodschap duidelijk te maken. Let goed op wat er nu komt. Leer het uit je hoofd, want je zult deze tekst maar éénmaal zien. Daarna trek je de wereld in om hem aan alle volken te verkondigen, tot redding van iedereen die hem maar wil aanvaarden’. Het klamme zweet brak me uit. Hoe moest dat nu verder? Ik, die ternauwernood mijn eigen telefoonnummer uit mijn hoofd kan leren, en al helemaal niet kan spreken in het openbaar? Plotseling zwaaide de deur van de woonkamer open…. Refrein Sola scriptura, en Sola fide, wie houdt er lang zijn geweten zoet? Vrome gebeden, en zedenpreken Laat de linkerhand niet weten wat de rechterhand doet Ik schrok me een ongeluk. Het was de huishoudster, die aan het stofzuigen was. Voor ik haar kon waarschuwen zag ik tot mijn verbijstering hoe alle letters, de zich aaneenrijgende zinnen, die ik nog niet had kunnen lezen, pardoes in de harige zuigmond van de stofzuiger verdwenen. Ze zette geschrokken de stofzuiger uit en zei ‘o pardon, mijnheer, ik wist niet dat u hier aan het werk was’. Ik zei: ‘ach wat geeft het, mevrouw Kwakernaat, dit zal ook wel bij Gods heilsplan horen’. ‘Nou, dan zal ik u maar verder niet meer storen, ik ga wel door met de buitenboel’. Toen ze de kamer uit was, slaakte ik een diepe zucht. Plotseling hoorde ik een merkwaardig geritsel in de stofzuigerslang. ‘Het kan niet op vandaag’ dacht ik, ‘wat gaan we nu weer beleven?’ Ik zag hoe de ene na de andere witte vlinder te voorschijnkwam. Het waren er uiteindelijk twaalf. Ze fladderden naar de vensterbank, keken even om zich heen en vlogen toen door het open raam naar buiten, drie naar het westen, drie naar het zuiden, drie naar het oosten en drie naar het noorden. ‘Nou, daar ben ik dan weer mooi mee weggekomen’ zei ik hardop. Maar tegelijk dacht ik: ‘waarom ben je weer zo lui en onverschillig? Is dan je enige roeping in je leven, het verzaken van je plicht, en het ontduiken van je verantwoordelijkheid? Ooit zul je rekenschap moeten afleggen voor Zijn troon… Refrein Sola fide, en sola gratia Wie houdt er lang zijn handjes in de lucht? Met halleluja, aanbiddingsliedjes? Net op tijd voor je schaduw gevlucht. Enige tijd later kwamen er wat vrienden op bezoek. Ze verbaasden zich over het ruwhouten kruis dat boven de schoorsteenmantel hing. “Wat is dat nou. Ben jij opeens in de Heer? Jij, die altijd een vrijdenker, een spotter en scepticus bent geweest?” Ja, zei ik, “ik ben inderdaad tot het geloof gekomen. Of eerder: het heeft mij op klaarlichte dag overvallen. De details zal ik jullie besparen, die geloven jullie toch niet”. Ik vertelde hen dat de Bijbel Gods onfeilbare woord is , en dat ik er iedere dag een stukje in lees. Ik liet hem aan ze zien. “Maar er staat niets in, alleen maar witte bladzijden!” riepen ze uit. “Spoor jij nog wel een beetje?” Ik zei: er staat alles in wat ik moet weten. Als ik naar de witte bladzijden kijk, besef ik weer: Mijn wijsheid is mijn dwaasheid Mijn weten is niet-weten Mijn begrip is eigenwaan Mijn visies zijn projecties Mijn vroomheid is mijn zonde. Mijn gebeden verwaaien in de wind Wat in mij geopenbaard wordt zal me redden Wat ik verborgen houd zal me vernietigen. 25 jaar geleden ging ik naar de dokter, omdat ik me al een tijdje niet zo goed voelde. Ach zeide de dokter, maak je niet druk, het zal hoogstwaarschijnlijk wel een virusje zijn, het gaat vanzelf weer over.” Maar het is nooit meer overgegaan! Het werd alleen maar erger! Zo is het ook met God. Hoogstwaarschijnlijk bestaat Hij niet. Maar Hij gaat ook nooit meer over! Hij is, was, en zal zijn, de alfa en omega…alleen in Hem bewegen en denken wij, de rest is illusie…. Solo Cristo, sol’ Dei gloria Wie houdt het langst zijn geweten zoet? Mooie intenties, vrome gebeden Laat de linkerhand niet weten wat de rechterhand doet Sola fide, en sola gratia Wie houdt er lang zijn handjes in de lucht? Met halleluja, aanbiddingsliedjes? Net op tijd voor je schaduw gevlucht. Sola fide, en sola gratia Wie heeft het eerst zijn brandjes geblust? Met selectieve interpretaties Gerustgesteld en in slaap gesust Sola scriptura, en sola gratia Diep in de kelder, door angsten gekweld Ergens op zolder, in een verhuisdoos Vergeelde krant waarin je eind is voorspeld (3x)

De golven spoelen de lijken aan In het zicht van de haven verdronken De poort van de hemel niet opengegaan De boot naar het geluk gezonken Met veertig man op een sloep voor tien Die moest onder het gewicht wel bezwijken Als Mozes het beloofde land wel gezien Dan toch het niet mogen bereiken Sommigen hebben iets meer geluk Gered door grotere schepen Maar vaak brengen die ze weer terug Er wordt geen oog toegeknepen Het fort Europa blijft stevig op slot Voor hen die een beter lot zoeken Wij zijn hardvochtig en bovenal bot Vergeten de heilige boeken Die zeggen dat je helpen moet Dat je de naakten moet kleden De hongerigen moeten worden gevoed Wat we in woord wel beleden Maar wanneer het er echt op aan komt dan Heeft iedereen zo z'n reden De vreemdeling die op onze deur klopt Is alleen welkom in onze gebeden Op een eilandje komen ze aan Daar wonen de vissers van mensen Het is een deel geworden van hun dagelijks bestaan Je zou ze een beter lot wensen Maar ze delen hun dorp, hun brood en hun kerk De zee kent immers geen muren Terwijl de rest van Europa toekijkt en zwijgt, En denkt, het zal mijn tijd wel duren

Er groeit gras tussen de stenen, en een kraai zit te loeren op het dak Van een roestige loods, op dit verlaten station, alles gaat hier op zijn dooie gemak Een oude tram staat gerangeerd, op een opstelspoor Er is iemand aan het lassen, ik hoor geluid van een boor Ik voel me thuis in dit niemandsland, waar niemand bij hoort Ik moet denken aan een meisje, waarmee ik ooit iets had Ze zei probeer maar niet me te begrijpen, maar graaf verder naar je eigen schat Ze was verliefd op mijn beste vriend, maar die wilde haar niet Toen zijn eigen vriendin hem voor een ander verliet Met zijn drieën gevangen, in een cirkel van verzwegen verdriet Ik stap een kroeg in voor een biertje, een stamgast kijkt me dreigend aan Hij zeg jij moet je nergens mee bemoeien, wat hier gebeurt gaat jou geen flikker aan Ik zeg jongen het is mij wel goed, en ik loop naar de deur Stap naar buiten in een schemerlicht, van een onaardse kleur Er groeit gras tussen de stenen, en een kraai zit te loeren op het dak

Op de hoek van het Spui staat een man – Hij speelt Hawaiian gitaar Western swing en jazzy tunes in oude stijl – Uit een lang vervlogen jaar De ene lick na de andere rijgt hij aan elkaar Met achteloos gemak en ik denk, hoe speelt hij het klaar Ik ben op weg naar mijn werk, en ik ben al wat laat Maar gebiologeerd blijf ik staan Hij draagt een ouderwets pak, een geruite sjaal Een hoed met een gleuf op zijn hoofd Als ik hem zelf niet gezien of gehoord had Had ik het van niemand geloofd En ik applaudisseer, spreek hem aarzelend aan Vraag, geeft u ook les, want ik heb thuis ook zo’n ding staan Maar hij ziet me niet eens, speelt onverstoorbaar door Ik druip af en ga naar kantoor De volgende dag kom ik weer langs het Spui – Maar hij staat er niet deze keer En waar ik ook zoek in de jaren daarna Ik zie hem nooit meer Was ik terug in de tijd, van de wederopbouw Toen de muziek werd geboren waar ik zo van hou? Was het de geest van Bob Dunn, die zich verveelde, En die me even liet merken, hoe krukkig ik zelf speelde? Op de hoek van het Spui stond een man Met een hoed en een Hawaiian gitaar

Er is een man in een regenjas, hij plukt alles kaal zelfs de bloemen op het kerkhof, hij plukt ze allemaal Er is een vrouw in een joggingbroek, ze loopt in het rond Ze slaat alle spiegels tot scherven op de grond En een jongetje en zijn beer, sluipen de man achterna Ze praten in een taal die niemand verstaat En een meisje op een fietsje, ze raapt de scherven op Niemand mag het weten dus ze heeft ze verstopt Ik zeg Hou me vast, want mijn kluts ben ik kwijt Maar dat is een ander liedje uit een andere tijd Ik zeg Laat me los, ik mis hem geen dag Hij ligt veilig op de bodem van de Admiralengracht Break En de jongen en zijn beer, samen voor altijd Maar zodra je ‘altijd’ zegt ben je ‘samen’ al kwijt En de beer wist alles, al vanaf het begin Maar hij is de taal vergeten dus vragen heeft geen zin En het meisje met de scherven, ze legt een mozaïek Van de spiegelbeelden die de vrouw achterliet Ze voegt weer samen wat de vrouw had verstrooid En alles wat lelijk was, maakt ze weer mooi En de scherven van de spiegels, staren naar omlaag Flirten met de sterren vanuit hun sarcofaag En de scherven van de spiegels, staren naar omlaag Flirten met de sterren vanuit hun sarcofaag Ik zeg Hou me vast, want mijn kluts ben ik kwijt Maar dat is een ander liedje uit een andere tijd Ik zeg Laat me los, ik mis hem geen dag Hij ligt veilig op de bodem van de Admiralengracht Hou me vast, want mijn kluts ben ik kwijt Maar dat is een ander liedje uit een andere tijd Ik zeg Laat me los, ik mis hem geen dag Hij ligt veilig op de bodem van de Admiralengracht veilig op de bodem van de Admiralengracht veilig op de bodem van de Admiralengracht

De dag lijkt weer begonnen, want de zon hangt aan de lijn Gluurt als een voyeur, door de kier van mijn gordijn En de buren zijn aan ’t schuren, 150 middelfijn Met hun nieuwe Black en Decker, en ik lig te krimpen van de pijn En mijn dromen zijn gestolen, door dat vieze valse licht Vreemde dingen in mijn kamer, ik sla het dek voor mijn gezicht Wat had je verwacht van ’t ontwaken van vandaag? Toen je naar bed ging vannacht en je traag - Alsnog in slaap viel? En ik zeg Heer, hoor toch mijn klaagzang, want ik kan dit niet meer aan Ik wil hier niet meer zijn, dus haal me hier vandaan Hij zegt je weet het is je tijd nog niet, dus ik laat je nog niet gaan je hebt nog veel te doen hier, en stel je niet zo aan En ik zeg Heer, ik heb de kracht niet, om te doen wat u mij vroeg Maar als voedsel voor de wormen, ben ik nog goed genoeg Ik krijg weer eens geen antwoord, dus kom ik maar uit bed De medicijnen genomen, en de koffie gezet – Beloken Pasen Is mij genoeg Is mij genoeg, genoeg, genoeg, Mij genoeg En de pillen die hun werk doen, en ik durf de nacht weer uit De balkondeuren wijd open, er zij licht, er zij geluid En de koolmeesjes komen, nemen een bad op mijn balkon In het smeltend ijswater, poetsen hun veertjes in de zon Wat had je verwacht dat het antwoord zou zijn? Zonder liefde is wanhoop, zonder schoonheid is pijn Leven Zonder genade ‘t is mij genoeg Genoeg, genoeg, genoeg, Mij genoeg Het is mei genoeg Genoeg, genoeg, genoeg, Mei genoeg Beloken Pasen Is mei genoeg

Ogen, oren, verzamelen Het vuil van de straat De gier heeft een nieuwe prooi ontdekt De tongen, de monden, ze ratelen Roddels, hoon en smaad Nog voordat de feiten zijn gecheckt En niemand kent de toedracht, of trekt de bronnen na Waar rook is daar is immers vuur, nietwaar? Denk goed na, over wat je mond uitgaat Er was een verpleegkundige, ze deed gewoon haar werk Tot een aantal kinderen plots het leven liet Dat kon gewoon geen toeval zijn, ‘moet je die heksentronie zien’ Want zoveel pech bestaat gewoonweg niet Ze werd gestraft zonder bewijs, tot de waarheid werd onthuld En ze vrijgesproken werd van alle schuld Na jaren van detentie en geduld Break Dus als de storm je overvalt, en je staat er midden in En je nergens om je heen beschutting vindt Maak je geen illusies, je ontkomt er echt niet aan je bent op slag zo weerloos als een kind Want alles in je voordeel, wordt meteen weer omgedraaid Totdat je compleet bent weggemaaid Hopend dat een ander vuur oplaait

Onverhoeds en ongenood Uit een donker hol gekropen Is de pijn heel stiekem Je lichaam in geslopen Je denkt, het zal wel overgaan Al loop je soms te vloeken Na drie weken wordt het tijd De dokter te bezoeken Die stuurt je naar een internist Hij bekijkt de zaak van binnen Conclusie: weinig aan de hand Althans ik kan niets vinden Uw weefsel is erg prikkelbaar Dat maakt u overspannen Probeert u deze pillen maar Om de klachten in te dammen Zo wen je langzaam aan de pijn Je moet er maar mee leven Op je tanden bijtend naar je werk Wanhopig maar gedreven En ’s avonds thuis op de bank Zit je naar de muur te staren Met een biertje in de hand En op je ziel de blaren En na een jaar of tien Is het niet meer vol te houden Je meldt je al steeds vaker ziek En je wordt nooit meer de oude Hulp gezocht, maar niet genoeg Drie psychologen verder Er komen steeds meer kwalen bij En de Here is mijn Herder En zo zie je de jaren ongebruikt De afvoerput in stromen En alle plannen die je had Daar gaat niets meer van komen Je hebt de energie niet meer Of het zijn te hoge hordes Je bent wat men destijds al dacht Toch kluizenaar geworden

Ik zit met mijn haar in mijn handen Ik zit met mijn schoot in mijn hoofd De woorden zijn mijn tong aan het verpanden Het vuur is uit, want mijn kolen zijn gestoofd Ik heb in geen tijden meer gelachen Ik heb in geen tijden meer gehuild Ik ben veels te lui om zig te zaggen Ik heb al veel te lang de korven niet gemuild Refrein Woerd, woerd, faliekante woerd Galgen aan het spek en de goot vacant Woerd, woerd, faliekante woerd Galgen aan het spek en de goot vacant Ik heb in geen tijden meer gevreeën Ik heb in geen tijden een klap meer uitgedeeld De Meden, de Perzen en de Weeën Ik heb al veel te lang de foto’s niet vergeeld Passeerder leren meisje op een brommer Ze heeft vette walm en knetters meegebracht Achterop spring spring meisje wil ik Ze zegt ‘Knalpot voor jou, Slaap jij maar in de gracht’ Refrein Woerd, woerd, faliekante woerd Galgen aan het spek en de goot vacant Woerd, woerd, faliekante woerd Galgen aan het spek en de goot vacant De wolf hangt in de wilgen De geit springt voor de trein Het Hazenpad is overwoekerd Maar mij krijgen ze niet klein (2x) Refrein Woerd, woerd, faliekante woerd Galgen aan het spek en de goot vacant Woerd, woerd, faliekante woerd Galgen aan het spek en de goot vacant

Adem rustig in en uit, Blijf in het moment Laat los en wees aandachtig Voor wat je hier nu bent’ Maar wat is er mis met dromen, die vol Betekenissen zijn Fantaseren, masturberen Om er even niet te zijn Mijn nu is jouw straks, en jouw daar wordt mijn hier Als wij weer samen zijn De tijd is een spiegelpaleis van je ziel En de eeuwigheid is maar klein Refrein Hmm geef mij maar mooie dromen Hmm geef mij een sprookjesbos Hmm om lekker te verdwalen Hmm van ‘t hier en nu verlost Ik wurm mij langs de scootmobiel Er is koffie er is koek Je kan er je kont niet keren Bij oma op bezoek De katten bennen boenders En de thuishulp is een snoes Ik leer vergeten woorden Onderlaatst, temet, pardoes Haar nu is gevuld met verhalen van toen Gekruid met een traan en een lach En wat er gebeurd is, daar moet je het mee doen En de toekomst is zaterdag (“dan kommen de kleinkinders, met die kleine bengel”) Hmm geef mij maar ooit en ergens Hmm waar verhalen over gaan Hmm geef mij maar nooit en nergens Hmm waar de liedjes zijn ontstaan Hmm geef mij lucide dromen Hmm geef mij een sprookjesbos Hmm om lekker in te dwalen Hmm van ‘t hier en nu verlos

De trein vertrekt Aan boord zijn de soldaten Op naar ‘t front Waar de vijand wacht Wat zijn ze sterk Ze lachen en ze kaarten Met een maand of twee Is de klus geklaard Een man staat op Begint het lied te zingen Van 't labyrint In het land daarginds Je gaat naar binnen Maar je komt nooit bij de uitgang Tussen de bevelen Reddeloos verdwaald Rode papavers Gas, prikkeldraad Rode papavers Reddeloos verdwaald

Mijn koffers aan het pakken, want wie wil hier nog blijven? In deze buurt Binnen is geen licht meer, en buiten klinkt gefluister Het rommelt en ik luister Hoe het onheil dichterbij komt, uur na uur Inmiddels elke richting kwijt Verandering van plaats en tijd Onblusbaar vuur Als een schout bij nacht, sta ik op een brug te staren Naar de rivier De sterren en de maan, ik zie ze wiegen op het water Geven geen coördinaten, maar ik weet wel waar ik ben Al weg van hier Ik ben mezelf een raadsel, uit een eicel, uit een zaadcel, op pad gegaan als ongenood koerier Vallen vallen Overal doorheen Zachtjes landen En staren om me heen Zonder een horizon Zonder een horizon Een schip vaart uit, met knollen voor citroenen Naar mijn land van spek en bonen Waar niemand nog wil wonen Waar later altijd nooit is, en nergens hier Waar de buit is verdeeld, de grenzen zijn getrokken Hapklare brokken Voor de wapenhandelaar en de bankier Waar testosteron Het voer wordt voor kanonnen De woede is ontgonnen Geen plaats meer voor de krekel of de mier En ik ben hier Vallen vallen Dwars door alles heen Zachtjes landen En bang voor iedereen Voorbij mijn horizon Voorbij mijn horizon Er is een plek op de wereld, waar geschreven staat Uitgehakt in steen, zodat de boodschap niet vergaat: “De wereld is een brug Dus ga eroverheen Maar bouw je huis er niet op Bouw je huis er niet op” Maar ik bouw mezelf een huis Van prikkeldraad en steen

Suleyman is zijn naam Hij komt van heel ver weg Vanavond spreekt hij in Bij de gemeenteraad Ooit bijna kindsoldaat Gevangen in een kamp De oorlog in zijn land Als jongen hierheen gevlucht Burgemeester geïrriteerd Verhalen al te vaak gehoord Dus vlucht hij zijn smartphone in Boodschap in whatsapp gesmoord Suleyman legt het uit Hij kan niet terug naar huis Hij moet de opvang uit Sans papiers, geen pardon Hij is hier 14 jaar Hij is ten einde raad Hij ziet geen toekomst meer Rechteloos in niemandsland Burgemeester oogt vermoeid Heeft zich al zo vaak herhaald Slecht toneelstuk, consequent Vasthoudend in ‘t dossier verdwaald Dus vlucht hij zijn smartphone in Is er iets op whatsapp gebeurd? (3x) Nog iets op whatsapp gebeurd? Wat is er op whatsapp gebeurd?

Voor je het weet Zijn de data al verzameld Voor je het weet Vastgelegd in je profiel Voor je het weet Is je privacy verhandeld Voor je het weet Gouwen handel –it’s a deal! Voor je het weet Kan je niet meer vrijuit praten Voor je het weet Heb je iets verkeerds gezegd Voor je het weet Durf je niet meer over straat en Voor je het weet Krijg je niets meer uitgelegd Geen idee, ik had niet in de gaten Dat ik danste, in een mijnenveld Je ziet het pas, als je het door hebt En als je het al door hebt, zijn je data al geteld Voor je het weet Gaat je naam rond in de media Voor je het weet Het hele net achter je aan Voor je het weet Staan ze voor je huis te posten Voor je het weet Je reputatie naar de maan Voor je het weet Is een vriend opeens verdwenen Voor je het weet Weet niemand meer van zijn bestaan Voor je het weet Durf je niets meer na te vragen Voor je het weet Kijkt de buurman je vreemd aan Geen idee, ik had niet in de gaten Dat ik speelde, op een vuilnisbelt Je ziet het pas, als je het door hebt En als je het al door hebt, is je vonnis al geveld Voor je het weet Wordt de zon opeens verduisterd Daar in de lucht – wie heeft dat gestuurd? Voor je het weet Word je constant afgeluisterd Voor je het weet Word je overal begluurd Geen idee, ik had niet in de gaten Dat ik danste, in een mijnenveld Je ziet het pas, als je het door hebt En als je het al door hebt, zijn je data al geteld