De dag lijkt weer begonnen, want de zon hangt aan de lijn Gluurt als een voyeur, door de kier van mijn gordijn En de buren zijn aan ’t schuren, 150 middelfijn Met hun nieuwe Black en Decker, en ik lig te krimpen van de pijn En mijn dromen zijn gestolen, door dat vieze valse licht Vreemde dingen in mijn kamer, ik sla het dek voor mijn gezicht Wat had je verwacht van ’t ontwaken van vandaag? Toen je naar bed ging vannacht en je traag - Alsnog in slaap viel? En ik zeg Heer, hoor toch mijn klaagzang, want ik kan dit niet meer aan Ik wil hier niet meer zijn, dus haal me hier vandaan Hij zegt je weet het is je tijd nog niet, dus ik laat je nog niet gaan je hebt nog veel te doen hier, en stel je niet zo aan En ik zeg Heer, ik heb de kracht niet, om te doen wat u mij vroeg Maar als voedsel voor de wormen, ben ik nog goed genoeg Ik krijg weer eens geen antwoord, dus kom ik maar uit bed De medicijnen genomen, en de koffie gezet – Beloken Pasen Is mij genoeg Is mij genoeg, genoeg, genoeg, Mij genoeg En de pillen die hun werk doen, en ik durf de nacht weer uit De balkondeuren wijd open, er zij licht, er zij geluid En de koolmeesjes komen, nemen een bad op mijn balkon In het smeltend ijswater, poetsen hun veertjes in de zon Wat had je verwacht dat het antwoord zou zijn? Zonder liefde is wanhoop, zonder schoonheid is pijn Leven Zonder genade ‘t is mij genoeg Genoeg, genoeg, genoeg, Mij genoeg Het is mei genoeg Genoeg, genoeg, genoeg, Mei genoeg Beloken Pasen Is mei genoeg

Er groeit gras tussen de stenen, en een kraai zit te loeren op het dak Van een roestige loods, op dit verlaten station, alles gaat hier op zijn dooie gemak Een oude tram staat gerangeerd, op een opstelspoor Er is iemand aan het lassen, ik hoor geluid van een boor Ik voel me thuis in dit niemandsland, waar niemand bij hoort Ik moet denken aan een meisje, waarmee ik ooit iets had Ze zei probeer maar niet me te begrijpen, maar graaf verder naar je eigen schat Ze was verliefd op mijn beste vriend, maar die wilde haar niet Toen zijn eigen vriendin hem voor een ander verliet Met zijn drieën gevangen, in een cirkel van verzwegen verdriet Break Ik stap een kroeg in voor een biertje, een stamgast kijkt me dreigend aan Hij zeg jij moet je nergens mee bemoeien, wat hier gebeurt gaat jou geen flikker aan Ik zeg jongen het is mij wel goed, en ik loop naar de deur Stap naar buiten in een schemerlicht, van een onaardse kleur Er groeit gras tussen de stenen, en een kraai zit te loeren op het dak

Er is een man in een regenjas, hij plukt alles kaal zelfs de bloemen op het kerkhof, hij plukt ze allemaal Er is een vrouw in een joggingbroek, ze loopt in het rond Ze slaat alle spiegels tot scherven op de grond En een jongetje en zijn beer, sluipen de man achterna Ze praten in een taal die niemand verstaat En een meisje op een fietsje, ze raapt de scherven op Niemand mag het weten dus ze heeft ze verstopt Ik zeg Hou me vast, want mijn kluts ben ik kwijt Maar dat is een ander liedje uit een andere tijd Ik zeg Laat me los, ik mis hem geen dag Hij ligt veilig op de bodem van de Admiralengracht Break En de jongen en zijn beer, samen voor altijd Maar zodra je ‘altijd’ zegt ben je ‘samen’ al kwijt En de beer wist alles, al vanaf het begin Maar hij is de taal vergeten dus vragen heeft geen zin En het meisje met de scherven, ze legt een mozaïek Van de spiegelbeelden die de vrouw achterliet Ze voegt weer samen wat de vrouw had verstrooid En alles wat lelijk was, maakt ze weer mooi En de scherven van de spiegels, staren naar omlaag Flirten met de sterren vanuit hun sarcofaag En de scherven van de spiegels, staren naar omlaag Flirten met de sterren vanuit hun sarcofaag Ik zeg Hou me vast, want mijn kluts ben ik kwijt Maar dat is een ander liedje uit een andere tijd Ik zeg Laat me los, ik mis hem geen dag Hij ligt veilig op de bodem van de Admiralengracht Hou me vast, want mijn kluts ben ik kwijt Maar dat is een ander liedje uit een andere tijd Ik zeg Laat me los, ik mis hem geen dag Hij ligt veilig op de bodem van de Admiralengracht veilig op de bodem van de Admiralengracht veilig op de bodem van de Admiralengracht

Storm steekt op in de media, raast door het internet Er is weer eens een nieuw schandaal ontdekt Iedereen heeft en mening, en praat elkaar weer na Over wat er zojuist is uitgelekt En niemand kent de feiten, of trekt de bronnen na Waar rook is daar is immers vuur nietwaar? Gloeiende kolen op andermans hoofd Blind worden speculaties geloofd Een zondebok, beladen met schuld Een kritische vraag wordt nauwelijks geduld Tot iedereen elkaar heeft suf geluld Er was een verpleegkundige, ze deed gewoon haar werk Toen een aantal kinderen plots het leven liet Men zei, dat kan geen toeval zijn, moet je die heksentronie zien Want zoveel pech bestaat gewoonweg niet Veroordeeld tot de cel, tot ze na jarenlang geduld En ze alsnog gevrijwaard werd van alle schuld Gloeiende kolen op je hoofd bewijs a decharge dat niet wordt geloofd Reputatie te grabbel, je naam door het slijk Waar woede regeert, neemt de waarheid de wijk En uiteindelijk had iedereen ongelijk Een wijs man uit Efese, heeft ooit eens gezegd Dat opinies als de heilige ziekte zijn Recente onderzoeken geven hem gelijk Wie overtuigd is doet geen water bij de wijn Want hoe sterk de argumenten tegen mij ook zijn Mijn vooroordelen krijgen ze wel klein Gloeiende kolen op andermans hoofd Complottheorieën worden gretig geloofd Iedere mening is evenveel waard Ieder gerucht wordt kritiekloos aanvaard Ook al is het aantoonbaar een canard Dus mocht de storm je overvallen, en je staat er midden in En je nergens om je heen beschutting vindt Maak je geen illusies, je ontkomt er echt niet aan je bent op slag zo weerloos als een kind Want alles in je voordeel, wordt meteen weer omgedraaid Tot je uiteindelijk compleet bent plat gemaaid Gloeiende kolen op je hoofd Ontlastend bewijs dat niet wordt geloofd Ons is de wrake, je naam door het slijk Waar woede regeert, neemt de waarheid de wijk De leugen geeft ons allemaal gelijk

De golven spoelen de lijken aan In het zicht van de haven verdronken De poort van de hemel niet opengegaan De boot naar het geluk gezonken Met veertig man op een boot voor tien Die moest onder het gewicht wel bezwijken Als Mozes het beloofde land wel gezien Dan toch het niet mogen bereiken Sommigen hebben iets meer geluk Gered door grotere schepen Maar vaak brengen die ze weer terug Er wordt geen oog toegeknepen Het fort Europa blijft stevig op slot Voor hen die een beter lot zoeken Wij zijn hardvochtig en bovenal bot Vergeten de heilige boeken Die zeggen dat je helpen moet Dat je de naakten moet kleden De hongerigen moeten worden gevoed Wat we in woord wel beleden Maar wanneer het er echt op aan komt dan Heeft iedereen zo z'n reden De vreemdeling die op onze deur klopt Is alleen welkom in onze gebeden Op een eilandje komen ze aan Daar wonen de vissers van mensen Het is een deel geworden van hun dagelijks bestaaan Je zou ze een beter lot wensen Maar ze delen hun dorp, hun brood en hun kerk De zee kent immers geen muren Terwijl de rest van Europa toekijkt en zwijgt, En denkt, het zal mijn tijd wel duren

Mijn kladden en mijn lurven, zitten bij de pakken neer Had alles in de smiezen, en met mijn snel gepakte biezen Nog tijdig uit de voeten, In de luren en de maling, Kwam ik hier Ik raak de kluts voortdurend kwijt Door het wisselen van plaats en tijd In het papier Als een schout bij nacht, sta ik op een brug te staren Naar de Admiralengracht De sterren en de maan, ik zie ze wiegen op het water Geven geen coördinaten, maar ik weet wel waar ik ben Ik ben niet thuis Ik ben mezelf een raadsel, uit een eicel, uit een zaadcel, Uit een stukgeslagen fles ontsnapte geest Vallen vallen Overal doorheen Zachtjes landen En staren om me heen Zonder een horizon Zonder een horizon Een schip vaart uit, met knollen voor citroenen Naar een land van spek en bonen Waar niemand nog wil wonen Waar later altijd nooit is, en nergens hier Waar de buit is verdeeld, de grenzen zijn getrokken Hapklare brokken Voor de wapenhandelaar en de bankier Waar testosteron Het voer wordt voor kanonnen De woede is ontgonnen Geen plaats meer voor de krekel of de mier En ik ben hier Vallen vallen Dwars door alles heen Zachtjes landen En bang voor iedereen Voorbij mijn horizon Voorbij mijn horizon Er is een plek op de wereld, waar geschreven staat Uitgehakt in steen, zodat de boodschap niet vergaat: “De wereld is een brug Dus ga eroverheen Maar bouw je huis er niet op Bouw je huis er niet op (2x)” En ik bouw mezelf een huis (2x) Van prikkeldraad en steen

Ik kom altijd wel weer terug Ook al kan het even duren, Zelfde kwaal, zelfde kuren Met mijn kop tegen de muur – en er lijkt geen einde aan te komen Behalve in mijn dromen Ik kom altijd wel weer terug Ook al kost het steeds meer moeite onder het puin vandaan te kruipen Heb ik alles weer verknoeid en ik moet er toch doorheen Zoals Sisyphus en zijn steen En als ik dan weer terug ben Is alles vreemd en toch vertrouwd Het zonlicht door de ramen De gezichten, en de namen En vooralsnog niet benauwd

Ik volgde een weg naar geluk en succes Naar wijsheid en liefde, ver boven de rest De weg voerde mij naar een donkere grot Waar mijn zonde ontleed werd, tot op het bot Ik viel op mijn knieën, en ik dankte de Heer Voor ’t genadevol inzicht, dat mij had bekeerd Maar toen mijn gebed schijnbaar niets had uitgericht Vloeiden de tranen, en opeens werd alles licht Refrein Ik heb een helper in de Heilige Geest Ik laat mij voortaan leiden Door dalen diep, over bergen hoog Tot aan de rivier, bij de regenboog Ik heb een helper in de Heilige Geest Ik laat mij voortaan leiden Zij heeft geen haast, waait waar ze wil Opent mijn ogen en maakt mij stil Op zoek naar mijn hogere zelf raakte ik Door ijdelheid in Satans netten verstrikt Nu schooi ik zonder doel langs een modderig pad Want het koninkrijk is in je oog, in je hart Ik viel op mijn knieën, en ik dankte de Heer Voor de les in genade, die Hij mij had geleerd En toen mijn dwaasheid, door Zijn zwijgen was onthuld Kwam de bevrijding, opeens werd ik vervuld Refrein Ik heb een helper in de Heilige Geest Ik laat mij voortaan leiden Door dalen diep, over bergen hoog Tot aan de rivier, bij de regenboog Ik heb een helper in de Heilige Geest Ik laat mij voortaan leiden Zij heeft geen haast, waait waar ze wil Opent mijn ogen en maakt mij stil Ik heb een helper in de Heilige Geest Ik laat mij voortaan leiden Naar plaatsen waar ik nooit ben geweest Tot aan de rivier, bij de regenboog