Ik sta hier met de koffers en een winterjas, te wachten bij de trap
We moeten ons straks melden, we hebben een oproep gehad
De kinderen zijn onrustig, mijn vrouw beent door het huis
Een laatste blik op wat ze achterlaat, misschien komen we ooit weer thuis

De gordijnen aan de overkant zijn de hele morgen al dicht
Ik hoor geen geluid van boven, op de overloop brandt geen licht
Het begint mij te benauwen, deze trap, de portiek, de straat
Ik probeer maar niet te denken, aan wat ons te wachten staat

O Westerbork, een toekomst grauw en vaag
O Mokum, wat ben je stil vandaag

Ik had een baan als leraar aan een middelbare school
Gaf les in nieuwe geschiedenis, Bildung was het parool
Wat moet je eigenlijk leren, als je steeds meer wordt geïntimideerd
De klassen werden leger, het net sloot zich steeds meer

Mijn broer en zijn vrouw met hun groentezaak, in die drukke Jodenbree -
Het was meestal sappelen tot ‘s avonds laat, hun leven viel niet mee
De wijk werd weer eens afgezet, dit keer geen ontkomen aan
Hun kinderen al in de onderduik, maar zijzelf zijn opgehaald

O Westerbork, een toekomst van de baan
O Mokum, wat ben je leeg voortaan

Break

Ik kijk vanuit een helikopter, naar een lange goederentrein
Ik zie een besneeuwd landschap, wat zou de lading zijn?
Opeengepakte mensen, door het geratel totaal versuft
Misschien is er nog een sprankje hoop, die wordt straks uitgeblust

Break

Een man kijkt om zich heen in de Weesperstraat, wat een verre vreemde stad
Er staat haast geen huis meer overeind, zijn verleden is gejat
De mensen lopen langs hem heen, want het leven gaat weer door
Geen tijd om te lang stil te staan, bij alles wat hij verloor

Geen tijd om langer stil te staan, het leven gaat weer door
Hij heeft nog een naheffing te voldoen aan het belastingkantoor

O Sobibor, zo ver bij ons vandaan
O Mokum, zeg wist je nog zijn naam

……
O Mokum, herken je nog jouw naam?