Dit is een lied over niks Het viel uit de lucht, recht in mij kop Zomaar wat simpele licks Voor je het weet, is het zo weer voorbij Puur voor de lol Omdat ik het niet laten kon Ron flon flouze flon Omdat ik het niet laten kon Waarom moeten liedjes altijd ergens over gaan? Je kan ook lekker zingen: Falderie, en Tralala En dan al dat rijmen, waarvoor is dat nou goed? Alleen omdat de zanger, zijn tekst onthouden moet Dus: dit is een liedje van niks Het viel uit de lucht, recht in mijn kop Zomaar wat simpele licks Voor je het weet, is het zo weer voorbij Puur voor de lol Omdat ik het niet laten kon Ron flon flouze flon Halleluja hoestbonbon Eigenlijk slaan de meeste liedjes toch al nergens op Quasi poëtisch geneuzel van kippen zonder kop Maar omdat je de zanger meestal niet verstaat Denk je dat het toch over iets heel diepzinnigs gaat Mijn liedje is nu bijna klaar Vraag niet waarom, bananen zijn krom Het woord is nu aan mijn gitaar Die maakt het wel af, hoor hoe hij gromt

Het stukje zeep, glipt uit je hand Komt terecht op een onbereikbare plaats Je bukt je diep, en in je rug Voel je een scheut die niet overgaat De toon is gezet, voor de rest van de dag Ook al wil je er nog niet echt aan Je hebt plannen zat, maar vergeet het maar Schuif ze liever op de lange baan Een boodschap bij de supermarkt Je komt thuis, ben je je pinpas opeens kwijt Je doorzoekt al je zakken, voor de zoveelste keer Ook al weet je dat het nergens toe leidt En bij het ontbijt was de toast al verbrand Dat de koffie op was merkte je te laat En je ontdekt, op je mooiste trui Een vieze vlek, die er nooit meer uitgaat Refrein Het is vragen om problemen, wachten op gelazer Gedonder in de glazen, het zit ook nooit eens mee Je dacht dat het wel goed ging Maar dat was een vergissing Beproeving op beproeving Komt als hagel naar benee Het is vechten met de bierkaai Dat ga je echt niet winnen Ga je liever maar bezinnen Op een roemloos eind van een verloren dag Als je eindelijk slapen mag Je holt naar de winkel, om je pasje te zoeken Maar ze zijn net na een overval dicht Terug bij je voordeur, realiseer je je pas Dat je sleutel nog op tafel ligt Gelukkig gaf je Buuf een reservekopie Dat was een verstandig besluit Maar volgens Facebook is ze net op vakantie Want ze moest er eens helemaal uit Refrein

Een pastor uit de Biblebelt Had de eindtijd al tien keer misvoorspeld Hij ging er met de kas vandoor En een getrouwde vrouw uit zijn gehoor Maar de gemeente vergaf hem alles graag Omdat de Schrift dat nou eenmaal van je vraagt En ook al liegt hij nog steeds als een beest Men voelt bij hem zo de Heilige Geest Halleluja! Pico bello, pico bello, Wat een leuke uitdrukking Pico bello, pico bello betekent 'alles naar de zin' Met een passend handgebaar Duim / wijsvinger op elkaar Andere vingers licht gestrekt Zo blijft je altijd opgewekt! Een journalist werkt bij het CIP En houdt de brave gelovigen tevree Die zien de waarheid meestal ruim Hij zuigt hem desnoods uit zijn duim Want voor een opwekkend verhaal Zijn de feiten niet echt cruciaal En zo is ‘t hem steeds weer gelukt Wat hij liegt wordt toch gedrukt (Amen broeders en zusters! Helemaal mee eens!) Pico bello, pico bello, Schuif je zorgen aan de kant Pico bello, pico bello Er is er echt niks aan de hand Met een passend handgebaar Duim / wijsvinger op elkaar Andere vingers licht gestrekt Zo blijft je altijd opgewekt! De bisschop wist van de prins geen kwaad Over het misbruik in een internaat Ploerterij vanonder een habijt Maar het rapport schoof hij onder het tapijt En als de zaak eenmaal toch is uitgelekt Krijgt hij de hele wereld op zijn nek Maar hij vraagt achteraf, met goed fatsoen Wat had ik anders kunnen doen? (Deo volente! Deo Gratias…) Pico bello, pico bello, Schuif je zorgen aan de kant Pico bello, pico bello Er is er echt niks aan de hand Alles piekfijn voor elkaar Met een passend handgebaar Je middelvinger stijf gestrekt Zo blijft je altijd opgewekt! Als het water aan je lippen staat En de beerput eindelijk opengaat Dan is er altijd wel een Bijbelwoord Dat de kritiek afdoende smoort Over gebrokenheid, heling en zo meer En vergeving 7 maal of meer Hef je handen dan ten hemel op En geef alles maar aan God! Pico bello, pico bello, Schuif je zorgen aan de kant Pico bello, pico bello Er is er echt niks aan de hand Mondje dicht en lachen maar Met een passend handgebaar Je middelvinger stijf gestrekt Zo kom je overal mee weg!

Ik zit met mijn haar in mijn handen Ik zit met mijn schoot in mijn hoofd De woorden zijn mijn tong aan het verpanden Het vuur is uit, want mijn kolen zijn gestoofd Ik heb in geen tijden meer gelachen Ik heb in geen tijden meer gehuild Ik ben veels te lui om zig te zaggen Ik heb al veel te lang de korven niet gemuild Refrein Woerd, woerd, faliekante woerd Galgen aan het spek en de goot vacant Woerd, woerd, faliekante woerd Galgen aan het spek en de goot vacant Ik heb in geen tijden meer gevreeën Ik heb in geen tijden een klap meer uitgedeeld De Meden, de Perzen en de Weeën Ik heb al veel te lang de foto’s niet vergeeld Passeerder leren meisje op een brommer Ze heeft vette walm en knetters meegebracht Achterop spring spring meisje wil ik Ze zegt ‘Knalpot voor jou, Slaap jij maar in de gracht’ Refrein Woerd, woerd, faliekante woerd Galgen aan het spek en de goot vacant Woerd, woerd, faliekante woerd Galgen aan het spek en de goot vacant De wolf hangt in de wilgen De geit springt voor de trein Het Hazenpad is overwoekerd Maar mij krijgen ze niet klein (2x) Refrein Woerd, woerd, faliekante woerd Galgen aan het spek en de goot vacant Woerd, woerd, faliekante woerd Galgen aan het spek en de goot vacant

Ik ga graag naar de kerk, in het mooie Lekkerkerk De dienst is niets bijzonders, gewoon het bekende werk Om daar op tijd te komen is best een hele klus Het is een pokke eind reizen, met de trein en met de bus Maar na afloop is er koffie, en dan nog iets er bij De originele Lekkerkerkerkerkelekkernij De preek daar is niets mis mee, en het koor zingt ook heel mooi En onderweg zie ik de lammetjes en ruik de geur van hooi En bij het heilig avondmaal ontvang ik de hostie graag Maar eigenlijk vult hij nauwelijks, hoor het knorren van mijn maag Dus na de zegenbede douw ik iedereen opzij Ik wil hem eerst! Die Lekkerkerkerkerkelekkernij Ik hunker naar Uw liefde, en draag desnoods een pij Bid de veters uit mijn schoenen, al spreekt u niet tot mij Volg al jaren een dieet en eet lactosevrij Ik ben een doodgewone jongen en bepaald niet zondevrij Dus snak ik iedere zondag, hoe verdorven het ook zij Naar die warme zachte Lekkerkerkerkerkelekkernij

Man met honderdduizend liedjes Ik ken een man met honderdduizend liedjes Hij schrijft er iedere maand tenminste twee Om onderwerpen zit hij nooit verlegen En melodieën, hij verzint ze bij de vleet Metaforen, beelden, inventieve rijmen Hij zingt het allemaal zonder bezwaar Vervat in kunstige terzinen en kwatrijnen Slechts onderbroken door zijn mondharmonica (2x) Hij heeft een akelige verzameling gitaren Van iedere soort heeft hij er wel een staan En verder bas, banjo, mandolines, ukuleles En naar verluidt zelfs een heuse Turkse baklava Daarnaast kan hij een aardig potje zingen Je herkent hem aan die geaspireerde H En als je denkt dat je alles wel gehad hebt Pakt hij onverhoeds zijn mondharmonica (2x) Zijn teksten zijn over het algemeen zeer veelzijdig Soms hilarisch, soms ontroerend of charmant Voor Eeldenaren soms ook aanstootgevend En vaak toch ook wat aan de lange kant En als na vele coupletten en refreinen Je eindelijk denkt, nou is hij toch wel klaar Dan stopt hij inderdaad opeens met zingen Maar gaat vrolijk verder op zijn mondharmonica (2x) (Solo) Nee Flip dat moet je maar niet proberen Hou jij het nou maar bij je steelgitaar Daar moet je trouwens nog maar flink op gaan studeren Gelukkig ben je net als George pas 60 jaar Dus beste George, ik ga je feliciteren Hoewel ik er niet bij kan zijn helaas Dat je nog vele jaren songs mag blijven schrijven En lekker loos gaan op je mondharmonica (3x)

Jake is gevallen op de straat Zomaar neergevallen, ’s middags op de straat Hij was net op de stoep, met een buurman aan de praat Toen is hij gevallen op de straat Hij woonde in een klein huisje om de hoek Een reus van een kerel, in een klein huisje om de hoek Zijn kinderen zover weg, en hij kreeg haast nooit bezoek Jake woonde in een klein huisje om de hoek Hij was ooit uit Australië gedeporteerd Daarheen geëmigreerd en weer terug gedeporteerd Met boeien om zijn enkels, en dat deed hem nog steeds zeer Zo was hij uit Australië teruggekeerd Als jongen moest hij uit werken in de fabriek Na de lagere school moest hij uit werken, in de textielfabriek Hij probeerde weg te lopen, maar ver kwam hij niet Ze brachten hem weer terug naar de fabriek Hij is is toen veel verder weggegaan Hij is toen hij de kans kreeg veel verder weggegaan Hij had daar vrouw een kinderen, hier en daar een baan Toen is er blijkbaar iets verkeerd gegaan Break In de buurt zei men, dat is die bajesklant Die Jake daar op de hoek, dat was een bajesklant Ga hem liever uit de weg, hou je kinderen bij de hand Want die vent, dat is een bajesklant Jake zit bij ons te huilen op de bank Grote man met kolenschoppen, zit te huilen op de bank Heeft nooit een kans gekregen, door iedereen afgebrand Toen is hij neergevallen op straat Uit de tijd gevallen, ’s middags op de straat Hij was net op de stoep, met een buurman aan de praat Toen is hij neergevallen op straat

Jarenlang mijn dagen in de was gedaan Zodat ik ze schoon kon beginnen Maar de vlekken, zo hardnekkig er niet uit gegaan Het vuil trok steeds verder naar binnen Nu houd ik ze maar aan Ze helpen mijn voortaan Smoezelig en goor Mijn nachten door Van lieverlee mijn deuren stijf op slot gedaan Geen vijand en geen vriend kon binnenkomen Maar de meubels bleven mokkend in de kamer staan Geen herinnering, en niets om van te dromen Ik heb ze maar verkocht Aan een vrouw die ik niet mocht Mijn huis neemt opgelucht Haar ruimte terug Jarenlang mijn antwoord in een kluis bewaard Zodat ik het nooit meer kon vergeten Maar toen ik het wou gebruiken bleek het niets meer waard Mijn vraag was mettertijd totaal versleten Nu dans ik in het rond Als een goudvis in zijn kom Ik kijk mijn ogen uit En sluit mijn mond

op een terras in de zon nemen we afscheid van elkaar en lieve god, wat hou ik van haar haar ogen, haar stem, en haar handen die ook nee, niet wachten, dit is het moment maar het weer sloeg om en we moesten maar gaan en we gingen op zoek naar haar fiets we praatten nog wat, maar de sfeer was al weg en ik dacht bij mezelf, het is niets en de wind, stak op en de eerste donderklap zwarte wolken, kwamen snel dichterbij een snelle zoen en een groet, nou tot ziens, hou je goed en we bellen en we mailen wel weer en ik liep naar de tram dacht aan haar lieve wang weer dat zinkend gevoel als altijd en de wind en de slagregens geselden mij dit was het moment, en het moment ging voorbij en waar haal je zo gauw, een nieuwe vandaan hmmm, een nieuwe vandaan? wacht nou maar af, er komt weer wat aan bij de volgende wassende maan verkleumd en doorweekt mijn gevoel uitgespoeld kwam ik thuis, werd door stilte omringd ik bel haar op, ja ik ook wat een takkeweer, hey waardeloos gelukkig zijn we allebei veilig thuis” ik droog me af voor de spiegel daar zie ik de man de man die het allemaal wel weet die ironische glimlach die naar medelij zweemt en die me mijn laatste illusie ontneemt en waar haal je zo gauw, een nieuwe vandaan hmmm, een nieuwe vandaan? te lang geleden, voorbijgegaan te laat, dus laat het maar gaan te lang geleden, en te ver hier vandaan te laat, dus laat het maar gaan