In 1535, kwamen ze bijeen
In een huis in de Zoutsteeg bij de Dam
Hendrik Hendriksz profeteert, en Baef Claesd zingt een psalm
En Dirk glasmaker, is ook van de partij

Daarna komen de anderen, Geerte, Adriaan en Steven
Het gezelschap raakt al snel geëxalteerd.
Margarete, Claes en Gerrit, Steef schoenmaker en Anneke
En Hendrik leest teksten uit de schrift

Over het koninkrijk dat spoedig komen zou

En Dirk stopt plots een gloeiend kooltje in zijn mond
Omdat hij dacht dat ‘t hem niet deren zou
Hij verbrandt zijn tong en mond, Hendrik noemt hem dan het Kind
Het kind dat zalig worden zou

En het Kind gooit vervolgens zijn pantoffels in het vuur
En de profeet zegt, dit is duidelijk Gods wil
Leg al je wapens af, trek al je kleren uit
En doe als Dirk, want dit is het uur

Ze deden als gezegd, en daar stonden ze dan naakt
De vrouwen zelfs geen koord meer in hun haar

En tot slot stak de profeet het huis in lichterlaaie

Zo gingen ze de straat op, hartje winter, bitter koud
’t Rijk Gods proclamerend op de Dam
Iedereen werd wakker door het nachtelijk kabaal
en keek met afschuw naar hun naaktheid en hun dans

door merg en been hun ijselijk gezang

Ze zongen wee, wee, wee de wrake Gods
Wee, wee, wee de wrake Gods

Het duurt niet al te lang, of de schutterij komt in het geweer
En de Dopers belanden in ‘t cachot
En zelfs in detentie, verbazen ze iedereen
Was het de duivel, die hen bezeten had?

Ze weigeren alle kleren, smijten aardewerk kapot
En dansen op de scherven in het rond
Want niets van deze aarde had voor hen nog enige waarde
Ze verwachtten het nieuw Jerusalem

En na hun executie, zag je ze bungelen op de Dam
Hun naakte lijven wiegend in de wind
Het waren doodgewone mensen, bedwelmd door hun geloof
Maar verder net zo machteloos als wij

Gevangen in de waanzin van hun tijd

Ze zongen wee, wee, wee de wrake Gods
Wee, wee, wee de wrake Gods