Op zekere dag, een tijdje geleden, toen ik me verveelde, besloot ik om eens een stukje in de Bijbel te gaan lezen.
Ik pakte de Bijbel uit de kast, je weet wel, die zware paralleleditie, met de statenvertaling en de nieuwe bijbelvertaling naast elkaar in aparte kolommen. Hij viel bijna uit mijn handen. Zo zwaar was hij.
Tot mijn verbazing vielen er enkele lettertjes van de bladzijden, op het crèmekleurige vynil in mijn woonkamer. En daar bleef het niet bij –het werd een vloed van lettertjes, die zich en masse naar beneden stortten. Totdat er zich een grote berg aan mijn voeten had gevormd.
‘Nou, de boekdrukkunst is ook niet meer wat het geweest is’ , mompelde ik tegen mezelf. Op het zelfde moment kwam er beweging in de berg, enkele letters maakten zich los en maakten aanstalten om zinnen te gaan vormen. Mijn adem stokte toen ik vervolgens las:
‘Flipsonius, dit boek is zo gecorrumpeerd overgeleverd en zo vaak verkeerd vertaald, vals geïnterpreteerd en misbruikt, dat Ik, de HEER besloten heb om het voor altijd uit te wissen, en Ik, de HEER, heb jou uitgekozen om nog eens kort en kernachtig mijn eigenlijke Boodschap duidelijk te maken. Let goed op wat er nu komt. Leer het uit je hoofd, want je zult deze tekst maar éénmaal zien. Daarna trek je de wereld in om hem aan alle volken te verkondigen, tot redding van iedereen die hem maar wil aanvaarden’.
Het klamme zweet brak me uit. Hoe moest dat nu verder? Ik, die ternauwernood mijn eigen telefoonnummer uit mijn hoofd kan leren, en al helemaal niet kan spreken in het openbaar? Plotseling zwaaide de deur van de woonkamer open….

Refrein
Sola scriptura, en Sola fide, wie houdt er lang zijn geweten zoet?
Vrome gebeden, en zedenpreken
Laat de linkerhand niet weten wat de rechterhand doet

Ik schrok me een ongeluk. Het was de huishoudster, die aan het stofzuigen was. Voor ik haar kon waarschuwen zag ik tot mijn verbijstering hoe alle letters, de zich aaneenrijgende zinnen, die ik nog niet had kunnen lezen, pardoes in de harige zuigmond van de stofzuiger verdwenen. Ze zette geschrokken de stofzuiger uit en zei ‘o pardon, mijnheer, ik wist niet dat u hier aan het werk was’. Ik zei: ‘ach wat geeft het, mevrouw Kwakernaat, dit zal ook wel bij Gods heilsplan horen’. ‘Nou, dan zal ik u maar verder niet meer storen, ik ga wel door met de buitenboel’.
Toen ze de kamer uit was, slaakte ik een diepe zucht. Plotseling hoorde ik een merkwaardig geritsel in de stofzuigerslang. ‘Het kan niet op vandaag’ dacht ik, ‘wat gaan we nu weer beleven?’ Ik zag hoe de ene na de andere witte vlinder te voorschijnkwam. Het waren er uiteindelijk twaalf. Ze fladderden naar de vensterbank, keken even om zich heen en vlogen toen door het open raam naar buiten, drie naar het westen, drie naar het zuiden, drie naar het oosten en drie naar het noorden.
‘Nou, daar ben ik dan weer mooi mee weggekomen’ zei ik hardop. Maar tegelijk dacht ik: ‘waarom ben je weer zo lui en onverschillig? Is dan je enige roeping in je leven, het verzaken van je plicht, en het ontduiken van je verantwoordelijkheid? Ooit zul je rekenschap moeten afleggen voor Zijn troon…

Refrein
Sola fide, en sola gratia
Wie houdt er lang zijn handjes in de lucht?
Met halleluja, aanbiddingsliedjes?
Net op tijd voor je schaduw gevlucht.

Enige tijd later kwamen er wat vrienden op bezoek. Ze verbaasden zich over het ruwhouten kruis dat boven de schoorsteenmantel hing. “Wat is dat nou. Ben jij opeens in de Heer? Jij, die altijd een vrijdenker, een spotter en scepticus bent geweest?”

Ja, zei ik, “ik ben inderdaad tot het geloof gekomen. Of eerder: het heeft mij op klaarlichte dag overvallen. De details zal ik jullie besparen, die geloven jullie toch niet”. Ik vertelde hen dat de Bijbel Gods onfeilbare woord is , en dat ik er iedere dag een stukje in lees. Ik liet hem aan ze zien. “Maar er staat niets in, alleen maar witte bladzijden!” riepen ze uit. “Spoor jij nog wel een beetje?” Ik zei: er staat alles in wat ik moet weten. Als ik naar de witte bladzijden kijk, besef ik weer:
Mijn wijsheid is mijn dwaasheid
Mijn weten is niet-weten
Mijn begrip is eigenwaan
Mijn visies zijn projecties
Mijn vroomheid is mijn zonde.
Mijn gebeden verwaaien in de wind
Wat in mij geopenbaard wordt zal me redden
Wat ik verborgen houd zal me vernietigen.

25 jaar geleden ging ik naar de dokter, omdat ik me al een tijdje niet zo goed voelde. Ach zeide de dokter, maak je niet druk, het zal hoogstwaarschijnlijk wel een virusje zijn, het gaat vanzelf weer over.” Maar het is nooit meer overgegaan! Het werd alleen maar erger!
Zo is het ook met God. Hoogstwaarschijnlijk bestaat Hij niet. Maar Hij gaat ook nooit meer over! Hij is, was, en zal zijn, de alfa en omega…alleen in Hem bewegen en denken wij, de rest is illusie….


Solo Cristo, sol’ Dei gloria
Wie houdt het langst zijn geweten zoet?
Mooie intenties, vrome gebeden
Laat de linkerhand niet weten wat de rechterhand doet

Sola fide, en sola gratia
Wie houdt er lang zijn handjes in de lucht?
Met halleluja, aanbiddingsliedjes?
Net op tijd voor je schaduw gevlucht.

Sola fide, en sola gratia
Wie heeft het eerst zijn brandjes geblust?
Met selectieve interpretaties
Gerustgesteld en in slaap gesust


Sola scriptura, en sola gratia
Diep in de kelder, door angsten gekweld
Ergens op zolder, in een verhuisdoos
Vergeelde krant waarin je eind is voorspeld (3x)